Staat ouderzorg vandaag op de politieke agenda? Worden de knelpunten in Antwerpen herkend en worden de voorgestelde oplossingen ook politiek gedragen?
Dit waren de open vragen van het eerste symposium Ouderzorg georganiseerd door de Universiteit Antwerpen onder passionele leiding van Paul Van Royen, hoogleraar huisartsen geneeskunde en de strakke moderatie van Guy Tegenbos, journalist De Standaard.
Bijzonder sterke opkomst, boeiend debat en wil tot verandering. Enkele beschouwingen.
Het start met de zorgbehoevendheid zoveel mogelijk uit te stellen door preventie in the thuisomgeving, ook na een hospitalisatie. Het keurslijf van regelgeving te vereenvoudigen en aan te passen aan de evoluerende noden van de zorgbehoevende en zorgverstrekkers. Zo zouden de ‘strakke’ bouwverordeningen ‘langer thuis wonen’ en ‘co-housing’ moeten stimuleren. Het openbaar vervoer zou de autonomie van de ouderen moeten ondersteunen om zo lang mogelijk thuis te blijven wonen en dat is meer dan een goedkoop ticket. Een betaalbare 24/7 zorg interventie beschikbaar in je eigen buurt is een noodzaak.
Meer erkenning en zichtbaarheid van de inzet van de familie, vrijwilligers/mantelzorgers is een cruciale hefboom naar de uitbouw van een effectieve buurtzorg. De fragmentatie in de zorgdiensten en dataverwerking kunnen maar worden opgelost door een multidisciplinaire en zuilen overstijgende samenwerking te stimuleren en werk te maken van een digitaal platform die door alle actoren gedragen wordt.
De Woon- en Zorgleefgemeenschap kan maar echt werken met een geïntegreerd zorgbeleid. Niet enkel de coördinerende minister(s) maar vooral de ‘stem’ en participatie van de oudere burger dient vertaald te worden naar inspraak in de verschillende beleidsdomeinen. En dat is meer dan het mee bepalen waar de zitbank in het park best zou staan.
Waardig ouder worden is een recht voor eenieder.